NEDEN NEFRET DOLUYUM ?
Katil topluluğu PKK’nın halen Türk Parlamentosu çatısı altındaki bir mensubunun oğlu intihar etmiş. Eskiden olsa idi, acıyı yaşamış bir kişi olarak ,en az aynı onun kadar yüreğim acı ile dolar ve onun üzüntüsünü bütün kalbimle paylaşırdım.Çünkü, otuz yıl öncesine kadar olan hayatımın hiçbir safhasında , vatandaşlarım arasında ne etnik kimlikleri , ne dini inanışları ve ne de başka bir nedenle hiçbir ayırım yapmadan yaşadım. Herbirinin sevinci benim sevincim, her birinin üzüntüsü benim üzüntüm olurdu.Lakin son otuz yıldır bu katiller güruhu , o kadar çok vatandaşımı , asker ve polis evladımı alçakça katlettiler ki ,artık ayırım yapmaya da başladım,nefret duymaya da başladım. Bu nefret öyle boyutlara ulaştı ki, bunların her birini tek tek öldürsem dahi bir daha yüreğimden sökülemez hale geldi.
Neden mi bu hale geldim ?
Çünkü bunlar, bendeki, bir müslümanın sahip olması gereken merhamet, şevkat gibi duygularımı körelttiler.
Neden mi bu hale geldim ?
Çünkü bunlar, kimi dağlarda katilliklerini sürdürürken , kimi de milletimin parasını alarak, parlamentoda katillerin temsilciliğini yaptılar.
Neden mi nefret ettim ?
Çünkü bunlar, benim milletim şehitlerine ağlarken,dağdaki katillerle buluşup,birbirlerine sapık sevgilerini gösterdiler.Birbirlerini neşe içinde kutladılar ?
Neden mi nefret ettim ?
Çünkü bunlar, CENAB-I HAKKIN bir müslümanın sahip olmasını emrettiği ve vaktiyle sahib olduğumu düşündüğüm en asil duygularımı haince benden söküp aldılar.
Neden mi nefret ettim ?
Artık bir daha eskisi gibi bir insan olamayacağımı acı acı düşündüğüm için ve YÜCE RABBİMDEN ne kadar af dilesem , bir daha kolay , kolay onun sonsuz merhametine nail olamayacağımı düşündüğüm için nefret ettim.
İşte böyle şerefsiz köpekler , siz şeytanın temsilcileri olarak, inanmış bir müslümanın , müslümana has duygularını yok ettiniz…
Bundan sonra da beni en amansız düşmanınız olarak listenize katabilirsiniz.
Hodri meydan !
Ünal SOMUNCUOĞLU